projekt | Iuventus+, IP2012 036572 |
finansowanie | Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, MNiSW |
kierownik | Radosław Smolec |
termin | 06.2013 - 11.2015, zakończony |
Przejdź do najważniejsze wyniki, publikacje recenzowane, publikacje konferencyjne oraz prezentacje.
Rys. 1. Możliwe formy pulsacji dla modeli Cefeid II typu o różnych masach, metalicznościach i parametrach konwektywnych na diagramie HR. W zacienionych obszarach występuje zjawisko podwojenia okresu. Wypełnione romby to modele w których wykryto pulsacje z okresem czterokrotnionym. W modelach oznaczonych otwartymi kółkami obserwujemy okresową modulację pulsacji, zaś modele zaznaczone kwadratami wykazują pulsacje dwumodalne w modzie fundamentalnym i czwartym owertonie. Czarne przerywane linie to linie stałego okresu modu fundamentalnego, od dołu do góry: 2, 4, 8, 12 i 16 dni. Centra kilku rezonansów połówkowych zaznaczono różnymi kropkowanymi liniami, opisanymi w dolnej części rysunku.
Policzyliśmy duży przegląd nieliniowych konwektywnych modeli Cefeid II Populacji. Modele mają dwie różne wartości masy (0.6MS i 0.8MS) oraz trzy wartości metaliczności, [Fe/H]=-1.0, -1.5 oraz -2.0. Dodatkowo, policzyliśmy modele z dwoma zestawami parametrów opisujących turbulentną konwekcję. W modelach znaleźliśmy szereg interesujących form pulsacji, w szczególności:
W modelach nie znaleźliśmy zachowań chaotycznych podobnych do tych z poprzedniej pracy (Smolec i Moskalik 2012; obecne modele są bardziej realistyczne, przyjęto inne parametry modelu konwekcji). Przegląd modeli jest ograniczony w jasności; modeli najjaśniejszych nie udało się policzyć, z uwagi na niestabilność dynamiczną (odrywanie się zewnętrznych warstw modeli). Pełne wyniki przedstawiono w pracy w MNRAS (PDF, arXiv:1512.01550).
Rys. 2. Panel górny lewy: zmiana promienia w czasie dla modelu dwumodalnego F+4O; Panel dolny lewy: widmo częstości po usunięciu (prewhiteningu) modu fundamentalnego i częstości harmonicznych (niebieskie przerywane linie); Panele prawe: zmiana amplitudy modu fundamentalnego (górny prawy) oraz czwartego owertonu (dolny prawy) podczas początkowego etapu całkowania modelu.
W przeglądzie modeli Cefeid II populacji znaleźliśmy bardzo interesującą formę pulsacji: pulsacje dwumodalne w modzie fundamentalnym oraz w czwartym owertonie (modele zaznaczone kwadratami na Rys. 1). Czwarty owerton jest tzw. modem powierzchniowym lub złapanym; amplituda pulsacji jest wysoka tylko w warstwach zewnętrznych, pomiędzy powierzchnią, a obszarami częściowej jonizacji wodoru (w literaturze spotyka się również określenie mody dziwne, ang. strange modes, np. Buchler i in. 1997, ADS). Chociaż liniowe tempo narastania dla czwartego owertonu jest ujemne, mod ten jest słabo tłumiony, w porównaniu z sąsiednimi, niezłapanymi modami owertonowymi. W policzonych modelach amplituda czwartego owertonu jest niska; w krzywej zmiany promienia (górny lewy panel na Rys. 2) tzw. dudnienie dwóch wzbudzonych częstości jest ledwo zauważalne. Obecność czwartego owertonu jest ewidentna w widmie częstości (dolny lewy panel na Rys. 2). Taka forma pulsacji znaleziona została jedynie w modelach bardziej masywnych, przylegających do niebieskiej granicy ścieżki niestabilności (Rys. 1). Okresy modu fundamentalnego są w zakresie 5.6-6.8 dni, stosunek okresów wzbudzonych modów, P4O/PF, wynosi około 0.3. Czwarty owerton jest lekko tłumiony co widać na rysunku 2 w dolnym prawym panelu: jego amplituda spada eksponencjalnie w początkowej fazie całkowania modelu i zaczyna narastać dopiero gdy amplituda modu fundamentalnego (górny prawy panel) staje się duża. Pomimo ujemnego liniowego tempa narastania czwartego owertonu, dwumodalność ma najpewniej charakter nierezonansowy. Bardziej szczegółowa analiza jest jednak niezbędna i zaplanowana. Przeczytaj więcej w artykule w MNRAS (PDF, arXiv:1512.01550).
W ciągu hydrodynamicznych modeli gwiazd typu BL Herculis (L=const, M=const, Teff zmieniana) znaleźliśmy różnorodne zachowania dynamiczne charakterystyczne dla deterministycznego chaosu. Rysunek powyżej to diagram bifurkacyjny dla tych modeli. Pokazuje on możliwe wartości maksymalnego promienia modelu w czasie, Rmax, w funkcji temperatury efektywnej modelu. Wiele zjawisk zaobserwowano po raz pierwszy w kontekście gwiazd pulsujących. Zaobserwowaliśmy różne drogi prowadzące do chaosu (kaskada podwojenia okresu, intermitencja), kryzys atraktora chaotycznego, domeny stabilnych, okresowych pulsacji wewnątrz domen chaotycznych, intermitencję typów pierwszego i trzeciego.
Hydrodynamiczne modele gwiazd typu BL Her są jakościowo podobne do innych znanych układów fizycznych wykazujących chaos. Odnajdujemy bliskie podobieństwo pomiędzy własnościami naszych modeli a nawet najprostszym układem chaotycznym, iterowaniem mapy logistycznej: xi+1=kxi(1-xi). Poniższe animacje pokazują: (lewa) pierwszą mapę powrotną dla równania logistycznego (wykres xi+1 vs. xi, w funkcji parametru k), oraz (prawa) pierwszą mapę powrotną dla maksymalnych wartości promienia w modelach BL Her (wykres Rmaxi+1 vs. Rmaxi w funkcji Teff). Więcej w informacji w pracy w czasopiśmie MNRAS (PDF, arXiv:1403.4937).