projekt | OPUS, DEC-2015/17/B/ST9/03421 |
finansowanie | Narodowe Centrum Nauki, NCN |
PI | Radosław Smolec |
Co-Is | Paweł Moskalik |
Igor Soszyński | |
Wojciech Dziembowski | |
Andrzej Udalski | |
Henryka Netzel | |
Krzysztof Kotysz | |
Oliwia Ziółkowska | |
Magdalena Styczeń | |
termin | 02.2016 - 02.2020 |
Przejdź do najważniejsze wyniki, publikacje recenzowane, publikacje konferencyjne oraz prezentacje.
Przeanalizowaliśmy fotometrię OGLE dla ponad 11000 gwiazd RR Lutni oscylujących w pierwszym owertonie zlokalizowanych w zgrubieniu centralnym Galaktyki. Celem było poszukiwanie dodatkowych okresowości i te odkryto w ponad 1000 gwiazd. Gwiazdy z dodatkowymi zmiennościami można podzielić na dwie grupy. W pierwszej, dodatkowa zmienność ma okres krótszy od okresu pulsacji; stosunki okresów, Px/P1O, są w zakresie 0.60-0.64. Taka forma zmienności musi być powszechna w gwiazdach RRc na co wskazują obserwacje teleskopów kosmicznych, oraz nasze wcześniejsze analizy danych OGLE (Netzel et al. 2015). W badanej próbce, znalało się 960 gwiazd tego typu, co umożliwiło systematyczne zbadanie ich własności. Wyniki dostarczają argumentów za słusznością modelu zaproponowanego przez Dziembowskiego (2016), w którym dodatkowe okresowości odpowiadają harmonikom modów nieradialnych stopni 8 i 9. W drugiej grupie, dodatkowa zmienność ma okres dłuższy od okresu pulsacji; dłuższy nawet od oczekiwanego okresu radialnego modu fundamentalnego; stosunki okresów, P1O/Px, ciasno grupują się wokół wartości 0.686. Dodatkowa zmienność jest zawsze koherentna - amplituda i okres są stałe. Ciągle nie wiemy czym ta dodatkowa zmienność jest powodowana. Łącznie znaleziono 147 gwiazd tej tajemniczej grupy.
Więcej informacji w artykule: Netzel & Smolec, The census of non-radial pulsation in first-overtone RR Lyrae stars of the OGLE Galactic bulge collection, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (2019).
doi:10.1093/mnras/stz1626, arXiv:1908.07251
Rysunek przedstawia diagram Petersena dla gwiazd RR Lutni. Dwie dyskutowane powyżej klasy gwiazd dwuokresowych są zaznaczone symbolami w kolorze niebieskim i magenta.
Do niedawna, wszystkie znane cefeidy II typu klasyfikowano jako pulsujące w modzie fundamentalnym. Nie był znany żaden obiekt dwumodalny, ani jednomodalny pulsujący w pierwszym owertonie. Odkrycie pierwszych dwumodalnych gwiazd typu BL Her (Smolec et al., 2018) zachęciło do poszukiwań jednomodalnych gwiazd tego typu pulsujących w pierwszym owertonie. Dwie kandydatki odnaleziono w LMC dzięki analizie relacji okres-jasność, diagramu kolor-jasność, oraz analizie kształtu krzywej blasku. Argumentem na rzecz oscylacji w pierwszym owertonie były również modele nieliniowe: bardzo dobrze udało się odtworzyć kształt obserwowanych krzywych blasku dla modeli pulsujących w pierwszym owertonie, choć niestety jasność modeli jest zbyt duża w porównaniu z obserwowaną.
Dlaczego pulsacje dwumodalne oraz pulsacje jednomodalne w pierwszym owertonie są tak rzadkie w cefeidach II typu, podczas gdy są powszechne w cefeidach klasycznych i w gwiazdach RR Lutni? Porównanie z własnościami gwiazd RR Lutni, które są bardzo podobne do cefeid II typu, mają jedynie mniejsze jasności, stanowi klucz do tej zagadki. Na poziomie teorii liniowej możliwe jest wzbudzenie oscylacji zarówno w modzie fundamentalnym jak i owertonowym, w znacznej części diagramu HR, odpowiadającego domenie gwiazd BL Her. Jednak efekty nieliniowe faworyzują oscylacje w modzie fundamentalnym. Podobnie rzadkie jak dwumodalne gwiazdy BL Her są dwumodalne gwiazdy RR Lutni o długich okresach oscylacji.
Więcej informacji w artykule: Soszyński, I., Smolec, R., Udalski, A., Pietrukowicz, P., Type II Cepheids Pulsating in the First Overtone from the OGLE Survey., ApJ (2019).
doi:10.3847/1538-4357/ab04ab, arXiv:1902.02352
Rysunek przedstawia krzywe blasku dla dwóch pierwszych gwiazd typu BL Her oscylujących w pierwszym owertonie, razem z modelowymi krzywymi blasku (czerwone krzywe).
Cefeidy II typu są ciągle słabo zbadanymi gwiazdami. Doskonałej jakości dane projektu OGLE dla niemal tysiąca tych zmiennych ze zgrubienia centralnego naszej Galaktyki pozwoliły szczegółowo zbadać ich własności pulsacyjne. Odkryliśmy wiele ciekawych efektów dynamicznych. Odkryto nowe przypadki gwiazd BL Her wykazujących podwojenie okresu, jednak ich liczba jest ciągle niewielka w porównaniu z przewidywaniami modeli. Również amplituda obserwowanych alternacji jest niewielka, i w nowych obiektach detekcja możliwa była wyłącznie dzięki analizie widma częstości. Podwojenie okresu jest cechą wyróżniającą gwiazdy typu RV Tau, o okresach dłuższych niż 20 dni. Efekt nie pojawia się jednak nagle, gdy ta granica zostaje przekroczona. Podwojenie okresu odkryliśmy w kilkunastu gwiazdach typu W Vir z okresami pulsacji już nieco powyżej 15 dni, i pokazaliśmy, że pojawianie się efektu podwojenia okresu przy wydłużaniu się okresu pulsacji jest procesem stopniowym. W jednej z analizowanych cefeid II typu najpewniej obserwujemy zjawisko czterokrotnienia okresu.
Innym zjawiskiem odkrytym we wszystkich podgrupach cefeid II Typu jest okresowa modulacja pulsacji. Jest to pierwsze odkrycie tego zjawiska w cefeidach II typu. Modulacje są szczególnie interesujące w gwiazdach typu RV Tau, w których okres modulacji jest zawsze bliski czterokrotności okresu pulsacji.
Jednym z najciekawszych i owocnych odkryć jest jednak detekcja pierwszych gwiazd typu BL Her pulsujących równocześnie w modach radialnych, fundamentalnym i pierwszym owertonie. Odkrycie zmotywowało poszukiwanie pierwszych jednomodalnych owertonowych cefeid typu II - zakończonych sukcesem i opisanych powyżej.
Więcej informacji w artykule: Smolec, R., Moskalik, P., Plachy, E., Soszyński, I. & Udalski, A., Diversity of dynamical phenomena in type II Cepheids of the OGLE collection., Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (2018).
doi:10.1093/mnras/sty2452, arXiv:1809.02842
Rysunek pokazuje krzywe blasku dla czterech gwiazd typu W Vir z okresami pulsacji około 15 dni i z dobrze widocznym zjawiskiem podwojenia okresu..
Cefeidy, jako wskaźniki odległości, są jednymi z najważniejszych gwiazd zmiennych znajdującymi zastosowania w astrofizyce gwiazdowej, badaniu galaktyk oraz w kosmologii. Gwiazdy pulsujące w modzie fundamentalnym, z uwagi na charakterystyczną krzywą blasku i dużą jasność absolutną, są najbardziej użytecznymi świecami standardowymi. Ich pulsacje powszechnie uważa się za dobrze zrozumiane i regularne.
Analiza fotometrii Cefeid pulsujących w modzie fundamentalnym z Obłoków Magellana, zebrana przez projekt OGLE, pokazuje że oscylacje tych gwiazd nie są takie proste. W 51 gwiazdach odkryto okresową modulację krzywych blasku. Chociaż zjawisko wydaje się rzadkie, wykryto je w zaledwie 1 procencie gwiazd w obu Obłokach, to w pewnych zakresach okresu pulsacji jest zdecydowanie częstsze. Modulacja występuje w niemal 40 procentach Cefeid z okresami pulsacji pomiędzy 12 a 16 dni w Małym Obłoku Magellana. W przypadku Wielkiego Obłoku, najwyższa częstość występowania modulacji to 5 procent w gwiazdach z okresami pomiędzy 8 a 14 dni. Ponadto amplituda zjawiska jest mniejsza w Wielkim Obłoku. Te różnice pomiędzy dwoma Obłokami wskazują, że zjawisko modulacji zależy od metaliczności. Typowe okresy modulacji wynoszą od 70 do 300 dni. W niemal wszystkich Cefeidach obserwujemy modulację średniej jasności, co może mieć wpływ na pomiary odległości z wykorzystaniem Cefeid. Na szczęście, amplituda modulacji średniej jasności jest niewielka. Jedynie w jednej Cefeidzie przekracza 0.01 mag. Efekt będzie się też uśredniał w obserwacjach prowadzonych w dłuższym czasie. Dlatego też, w badaniach wykorzystujących duże próbki Cefeid z dobrym pokryciem fazowym krzywej blasku, efekt modulacji na pomiary odległości może być zaniedbany. Odkrycie pokazuje jednak, że nasze zrozumienie najważniejszych świec standardowych, jest dalekie od satysfakcjonującego.
Więcej informacji w artykule Radosława Smolca, Unstable standard candles. Periodic light curve modulation in fundamental mode classical Cepheids., Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (2017).
doi:10.1093/mnras/stx679, arXiv:1703.05358
Rysunek pokazuje fragment obserwacji modulowanej Cefeidy, OGLE-SMC-CEP-1065 (czarne kropki) oraz model zmian jej jasności (czerwona linia). Modulacja jest dobrze widoczna.